Line as connection between two ends
as way from here to elsewhere
along the way obstacles rest points crossings vistas more
bounded by the edges of the canvas
the work is readable
rl 2022
Eric Bos
Vandaag in Dagblad van het Noorden
Visualia 1346
Verhalen van verf
Abstracte kunst is geschilderde taal. Maar kan het ook een verhaal vertellen? Als we het abstracte werk van Rudy Lanjouw voor het eerst tegenkomen, zien we harde, scherp afgebakende kleurvlakken in een afgewogen compositie tegen een bijna witte achtergrondstructuur met zwarte spikkels en veegjes. Zo cerebraal dat je vermoedt dat het louter om kleur, structuur en compositie gaat. Maar zoals kleur emotie kan zijn, zo gaat het ook in het werk van Rudy Lanjouw om meer. De titels van zijn werk doen dat al vermoeden, zoals bij het hierbij afgebeelde schilderij 'Reminder'. Het harde blauw schettert minder van het doek, het verdwijnt een beetje in de achtergrond of ondergrond, als een diminuendo in een muzikale compositie. Alsof het je uitnodigt mee de diepte in te gaan. De schilder lijkt twee verhalen te vertellen, dat van de achtergrond en dat van de kleurvlakken en de spanning daartussen. En kijk, op een ander schilderij schemert er heel subtiel iets roods in de achtergrond door. Meer een spoor dan een kwaststreek, alsof het uit het schilderij voortkomt. Rudy Lanjouw bouwt zijn werk in laagjes op en dan borrelt er af en toe iets van de ondergrond naar boven.
'Ik voel me een archeoloog,' zegt Rudy Lanjouw. 'Een archeoloog van sporen waarvan de betekenis niet duidelijk is. Het heeft soms alles te maken met ritme, net als in het werk van Cy Twombly.' De spikkels zouden zomaar noten in een partituur kunnen zijn, de scherp afgesneden kleurvlakken doen aan klank denken. Zoals in 'Reminder' het volume van het blauw wat gedempt klinkt.
De kunstenaar woont en werkt aan de noord-rand van Assen, in een rijk archeologisch gebied van oude karresporen, resten van prehistorische bewoning, afdrukken van verdwenen boerderijen, een stroomdal. Een opgegraven Romeinse schat in zijn geboorteplaats Beilen wekte zijn fascinatie voor de bodemgelaagdheid in tijd. In zijn atelier hangt bijvoorbeeld een plattegrond van het Balloërveld. Daarop zie je alle vlakken, spikkels, lijnen, voormalige waterlopen en een tankgracht aangegeven. Dan begrijp je ook meteen waar zijn werk over gaat, waar de titel van zijn nieuwe tentoonstelling vandaan komt: 'Sporen van sporen.' Zijn abstracte schilderijen vertellen dus inderdaad een verhaal. Het zijn geen illustraties bij een archeologische vertelling, ze vormen het verhaal zelf, niet als een verzameling anecdotes, maar als het universele verhaal van de gelaagdheid der dingen. Vertaald in een heel eigen idioom.
Eric Bos
2021 voorjaar
In het huidige werk van Rudy Lanjouw is een nieuwe vormentaal zichtbaar. Ruimtelijke vormen die lijken te zweven op het doek. Toch is ook, als in vroeger werk van deze Asser kunstenaar, opnieuw de aarde, of beter gezegd, sporen in de aarde, leidend thema in deze nieuwe serie schilderijen. Lanjouw verkent vormen en kleuren en plaatst deze op een ritmisch gevormde ondergrond.
Hij kijkt geboeid naar sporen die hij vindt in de aarde in het gebied rondom zijn woonplaats Assen. Plekken waar vroeger bewoning is geweest. Waar artefacten herinneren aan menselijke activiteiten.
Niet persé hoeft alles in zijn schilderijen meteen geduid te worden als definitief. Lanjouw laat het oordeel over wat er te zien is graag aan de beschouwer. Laat deze kijken als een onbevooroordeeld kijker. De vergelijking dringt zich op met een archeoloog die iets vindt dat door hem nog niet gekend is. Hij is in deze ‘blanco’ en gaat op zoek naar ‘wat zou kunnen’
canvas, paper, paint, brush, more
it’s the beginning
and me
building the work, layer after layer
nothing is already there, everything is open
each and every action creates and disturbs
concentration on what might be possible,
or not
decide
2016 rl
Rudy Lanjouw – Compositie zonder woorden
Exhibition Oktober - november 2015
Text by Corona Unger, Bremen
Dutch artist Rudy Lanjouw, whose starting point is the observation of forms in space, pursues autonomous, non-figurative painting. His compositions are based on the layering of complex structures. These appear like distortions, shifts and breaks in his paintings, and can also be read as metaphors or lyrical encodings of his "compositions without words"
The composition of the pictures is characterized by the two dimensional interlacing, the graduation of the underlay, the line and the colored accent, whereby Rudy Lanjouw succeeds in a moving, fine-minded balance of the complex individual structures.
In the encounter between spatial representation and abstraction, open image spaces and light-flooded fields are created, that cross amorphous lines. The inner space is perceived not as a void, but rather as an exiting centre, while the lines striving in all directions, guide the viewer's eye as a coordinated system, without being firmly anchored in the image itself.
Rudy Lanjouw – Compositie zonder woorden
Ausstellung Oktober - november 2015
Text von Corona Unger, Bremen
Der niederländische Künstler Rudy Lanjouw verfolgt eine autonome, ungegenständliche Malerei, deren Ausgangspunkt die Beobachtung von Formen im Raum bildet. Seine Kompositionen entstehen in der Überlagerung komplexer Strukturen. Diese erscheinen wie Verwerfungen, Verschiebungen und Brüche innerhalb der Malerei und können zugleich als Metaphern oder lyrische Kodierungen seiner “Kompositionen ohne Worte” gelesen werden.
Der Bildaufbau ist durch das flächige In- und Übereinander, das Staffeln von Grund, Linie und farbigem Akzent gekennzeichnet, womit Rudy Lanjouw eine bewegte, feinsinnige Balance der vielschichtigen Einzelstrukturen gelingt. In der Begegnung von Raumvorstellung und Abstraktion entstehen offene Bildräume und lichtdurchflutete Felder, die amorphes Lineament durchkreuzt. Dabei wird der Binnenraum nicht als Leere, sondern als spannungsreiche Mitte wahrgenommen, während die in alle Richtungen strebenden Linien den Blick leiten wie ein Koordinatensystem, ohne im Bild selbst fest verankert zu sein.